Rood aangelopen, niet de warmte, maar het bierglas, nog iets drinken. Hij haalt nog een pintje, voor hem, een cola, voor haar.

Wel gezellig, er zo samen op uit. Bijpraten, ze luistert, hij lacht, met zijn eigen grappen, pint half leeg, cola onaangeroerd.

Af en toe zwijgt hij, kruist de armen, doet een poging, maar het lukt hem niet. Hij kan de moed niet opbrengen, neemt nog een slok voor hij haar onderbreekt, zij luistert, alweer.

Ach hij weet toch beter?

Ze buigt zich wat dichter naar hem toe, hij kijkt haar in de ogen. Opnieuw een grijnslach. Hij overziet de ruimte. Iedereen ziet toch dat ze bij hem hoort? Zijn ogen glijden over de tafeltjes terwijl hij lijkt te luisteren. Vanuit zijn ooghoeken ziet hij mij.

Zijn blik stopt.

Een glimlach. In zijn mondhoeken.

Schatje, wat zei je? Natuurlijk was dat rokje een koopje. Ja, zijn lief is zwaar verdikt...
Hij slaat zijn arm om haar heen, sust haar.

Zijn blik zoekt de mijne. Ik hoef niks te proberen, hij is bezet dat zie ik toch?

Ik haal mijn schouders op en bedank vriendelijk voor de eer. Vrouw alleen, aan de vooravond van het weekend, ik moet wel op zoek zijn en hij is natuurlijk ideaal.

Hij kust haar en kijkt naar mij. Haar ogen (nog) steeds gesloten.

Zou het kunnen dat ik gewoon in mijn eentje van de muziek en een biertje geniet? Misschien heb ik wel afgesproken maar ben ik te vroeg en bestelde ik alvast iets.

Zou kunnen, maar een vrouw alleen...

Zo vlak voor het weekend...