"Waw, je hebt wel geluk als hij voor je gaat koken". Mijn ma, vol bewondering, het enige dat nog ontbreekt is dat ze zegt "weeral", wat trouwens ferm overdreven zou zijn. Ik heb het ondertussen opgegeven om haar uit te leggen dat het proberen van een nieuw recept uit het kookboek niet als een heldendaad beschouwd moet worden. Het is gewoon plezant, veel plezanter dan elke dag aardappeltjes, groenten en vlees bereiden, maar verder dan die combinatie is ze nooit geraakt. Zelf vindt ze koken saai en oninteressant. Met verwondering hoort ze aan wat ik eet, en dat ik het zelf klaarmaak, dat moet toch wel lang duren. Niet dus. Dat lief kookt is al helemaal een wereldwonder. Wat wil je? Haar ideeën zijn serieus verouderd. mijn pa is nooit verder geraakt dan het opwarmen van een blik ravioli, weliswaar au bain marie en haar huidig exemplaar kan enkel melk opwarmen in de microgolf...