Overheidsgebouwen hebben altijd een trieste aanblik, dikke beton lagen, gespikkelde vloeren, verlopen linoleum, gevlekt vasttapijt, het ziekenhuisgroen is al een tijdje op maar de wanden die eindeloos verplaatst worden hebben ondertussen alle verschillende tinten wit, vergeeld door het weinige zonlicht dat binnenvalt, fossielen van posters of kaders die ooit wat kleur gaven aan een muisgrijze atmosfeer van thermosflessen en brooddozen. Grote trieste ramen in aluminum profiel waar de wind al eens door durft stromen, regen binnen sijpelen, waterdamp in de hoeken maakt het plaatje af. Creatieve ambtenaren durven al eens een plant op de vensterbank plaatsen, zonder toestemming in drievoud, formulier AW526. Wat groen, bescherming tegen de tocht... of toch nog wat leven in een dooie sfeer van papier, archiefkasten, computers,...
Voor de duidelijkheid, ik heb het niet over een specifiek gebouw. Maar het zijn dingen die wel eens bij me durven opkomen als ik de kantooreilandjes in Brussel zie, eens de trap neem in plaats van de lift, me vergis van gang, merk dat er hier en daar door moedige onderhoudsmannen nog maar eens gepoogd wordt om een onvolmaaktheid weg te moffelen op een zo goedkoop mogelijke manier,...